ลูกนอนกัดฟัน ปัญหาการนอนหลับในเด็ก

30/05/2020

การนอนกัดฟันหรือการขบเขี้ยวเคี้ยวฟันในขณะนอนหลับ ไม่ใช่ปัญหาที่เกิดขึ้นในผู้ใหญ่เท่านั้นแต่ยังพบได้บ่อยในเด็กในเด็กวัยหัดเดินและเด็กก่อนวัยเรียน ซึ่งในเด็กส่วนใหญ่มันจะหายไปเองเมื่ออายุ 6 ปี ซึ่งการนอนกัดฟันอาจสร้างความกังวลให้กับคุณพ่อคุณแม่ ดังนั้นวันนี้เรามาหาสาเหตุและการแก้ไขการนอนกันฟันของลูกน้อยกันค่ะ

สาเหตุของการนอนกัดฟันในเด็ก

การนอนกัดฟันยังไม่ทราบสาเหุที่แน่ชัด แต่ก็มักจะเชื่อมโยงกับปัจจัยอื่นๆ เช่น ความเครียด ความวิตกกังวลหรือปัญหาการนอนหลับ พันธุกรรม ปัญหาการงอกของฟันหรือการสบฟันที่ผิดปกติ การติดเชื้อในหู โรคภูมิแพ้อากาศ เป็นต้น ซึ่งในเด็กเล็กอจใช้เป็นวิธีบรรเทาอาการปวดฟัน ปวดศีรษะ ปวดหุ ฯลฯ และในเด็กโตการบดฟันอาจเป็นสัญญาณของความเครียดหรือความวิตกกังวลกับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันหรือรู้สึกไม่สบายค่ะ

การนอนกัดฟันมีผลอย่างไร

การนอนกัดฟันของลูกนอกจากสร้างความกังวลของคุณพ่อคุณแม่ การนอนกัดฟันยังอาจทำให้เกิดปัญหาต่างๆ ได้แก่ การสึกหรอของฟัน เสียวฟัน ฟันบิ่น ฟันร้าว จนกระทั่งฟันแตกหัก รวมถึงส่งผลให้ปวดตรงข้อต่อขากรรไกรหรือปวดกรามร้าวไปยังหูได้ค่ะ

การแก้ปัญหาการนอนกัดฟัน

การนอนกัดฟันของลูกคุณพ่อคุณแม่สามารถปรึกษาแพทย์เพื่อหาสาเหตุของการนอนกันฟันของลูกคุณค่ะ ในเบื้องต้นคุณสามารถดูแลเพื่อลดปัญหาการกัดฟันได้ดังนี้

อาบน้ำอุ่นๆ หรือการนวดหลังลูกเบาๆ เพทชื่อให้ลูกรูสึกผ่อนคลาย
การช่วยให้ลูกรู้สึกผ่อนคลายก่อนเข้านอน เพื่อลดความเครียดหรือความวิตกกังวล เช่น การเล่นนิทาน การร้องเพลงกล่อม เป็นต้น
สังเกตการงอกของฟัน โดยเฉพาะเด็กในวัย 6 ปีหรือเมื่อฟันแท้ขึ้น ควรปรึกษาแพทย์ค่ะ
ลดอาการปวดจากโรคติดเชื้อในหูด้วยการทานยาแก้ปวดตามที่แพทย์สั่งค่ะ

เนื่องจากการนอนกัดฟันเป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการของเด็กจึงไม่สามารถป้องกันได้ แม้ว่าการนอนกัดฟันในบางครั้งอาจมีสาเหตุมาจากความเครียดที่สามารถหลีกเลี่ยงได้ก็ตามค่ะ หากคุณพ่อคุณแม่กังวลกับส่งที่เกิดขึ้นควรพาลูกไปพบทันตแพทย์เพื่อหาวิธีการรักษาค่ะ

ดูโอดีนั่มตีบตัน (Duodenal Atresia) ความบกพร่องแต่กำเนิด

ดูโอดีนั่มตีบตัน (Duodenal Atresia) เป็นความผิดปกติแต่กำเนิดที่ส่วนบนของลำไส้เล็กที่หาได้ยากซึ่งเกิดขึ้นระหว่าง 1 ใน 6,000 ของการตั้งครรภ์ ภาวะดังกล่าวเกิดขึ้นในลำไส้เล็กขัดขวางการไหลเวียนของของเหลวและสารอาหารตามทางเดินอาหารของทารกในครรภ์ค่ะ ดูโอดีนั่มตีบตัน (Duodenal Atresia) คืออะไร ลำไส้เล็กส่วนต้นนั้นเป็นส่วนบนสุดของลำไส้เล็กซึ่งเชื่อมต่อกระเพาะอาหารกับลำไส้เล็กของทารกในครรภ์ ช่องเปิดนี้ช่วยให้อาหารและของเหลวไหลผ่านทางเดินอาหารของทารกในครรภ์ เมื่อลำไส้เล็กส่วนต้นท่อถูกปิดกั้นโดยเยื่อเมือกที่ผิดปกติหรือขาด ทำให้ร่างกายของทารกไม่สามารถย่อยอาหารดูดซับสารอาหารได้อย่างเหมาะสม ส่งผลให้เกิดการสะสมของน้ำคร่ำที่ผิดปกติเนื่องจากทารกในครรภ์ สิ่งนี้อาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนในระหว่างตั้งครรภ์ได้ค่ะ สาเหตุของ Duodenal Atresia Duodenal Atresia ไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด แต่เชื่อว่าอาจเป็นผลมาจากปัจจัยทางพันธุกรรมที่พ่อแม่ไม่สามารถควบคุมได้ หากหากทั้งพ่อและแม่มีลักษณะเดียวกันของยีนด้อยที่มีข้อบกพร่องเหมือนกัน ซึ่งสามารถถ่ายทอดมาสู่ทารกในครรภ์ได้ค่ะ นอกจากนี้ยังอาจเกิดจากความบกพร่องของหลอดเลือดในตัวอ่อน ซึ่งส่งผลให้ปริมาณเลือดในลำไส้เล็กส่วนต้นลดลงทำให้ลำไส้เล็กส่วนต้นขาดค่ะ อาการของ Duodenal Atresia สัญญาณของความผิดปกติของลำไส้เล็กส่วนต้นในเด็กสามารถสังเกตเห็นได้ก่อนการคลอดบุตร เนื่องจากภาวะนี้อาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนในระหว่างตั้งครรภ์และทำให้เด็กตกอยู่ในความเสี่ยงจึงมีความสำคัญสูงสุดที่จะต้องระวังสัญญาณและอาการต่อไปนี้ อาการระหว่างการตั้งครรภ์ ลำไส้เล็กส่วนต้นไม่สามารถตรวจพบได้ง่ายในระหว่างตั้งครรภ์สัญญาณมักพบเมื่ออัลตราซาวนด์ก่อนคลอดค่ะ ฟองอากาศคู่ เป็นตัวบ่งชี้ความผิดปกติของลำไส้เล็กส่วนต้นที่สามารถมองเห็นได้ง่ายในอัลตร้าซาวด์ หรือเอ็กซ์เรย์ของทารกในครรภ์ที่มีความผิดปกติของลำไส้เล็กส่วนต้น โดยที่ฟองแรกคือภาพของกระเพาะอาหารที่เต็มไปด้วยของเหลว และฟองที่สองคือลำไส้เล็กส่วนต้นที่เต็มไปด้วยของเหลว น้ำคร่ำมากเกินไป ในระหว่างการตั้งครรภ์ปกติน้ำคร่ำจะถูกกลืนและย่อยโดยทารกในครรภ์ แต่ทารกที่มีความผิดปกติของลำไส้เล็กส่วนต้นส่งผลให้มีการสะสมของน้ำคร่ำมากเกินไปทำให้มดลูกขยายใหญ่ขึ้น หากรุนแรงอาจทำให้มารดาเสี่ยงต่อการคลอดก่อนกำหนดค่ะ อาการทารกหลังคลอด อาการของ Duodenal Atresia ในทารกหลังคลอดอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการอุดตัน อาจเพิ่มขึ้นหรือลดลงในบางครั้งไม่อาจพบอาการผิดปกติภายหลังคลอดนานเป็นเดือนหรือปีค่ะ ท้องบวม หลังคลอดทารกอาจแสดงอาการท้องส่วนบนที่ขยายหรือบวม เนื่องจากการสะสมของของเหลวในกระเพาะอาหารและลำไส้เล็กส่วนต้นที่ถูกปิดกั้นค่ะ […]

การขาดแคลเซียมในทารก

ปัญหาสุขภาพที่คุณต้องระวังคือการขาดแคลเซียมในทารก และส่วนใหญ่รักษาได้โดยการเปลี่ยนอาหารแต่ถึงอย่างไรก็ตามอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนได้ค่ะ การขาดแคลเซียมในทารก มีปัจจัยเสี่ยงหลายประการตั้งแต่พันธุกรรมไปจนถึงการรับประทานอาหาร ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่คุณควรคอยสังเกตพัฒนาการ ความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับลูกน้อยของคุณค่ะ ทำไมแคลเซียมจึงสำคัญสำหรับทารก แคลเซียมเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดสำหรับทารกและผู้ใหญ่ แคลเซียมมีส่วนสำคัญต่อความแข็งแรง การเจริญเติบโตของกระดูก รักษามวลกระดูก ซึ่งสิ่งนี้มีผลกระทบที่ยาวนานเนื่องของมวลกระดูกของผู้ใหญ่ เป็นผลมาจากการได้รับแคลเซียมอย่างเหมาะสมตั้งแต่วัยทารกจนถึงวัยรุ่น นอกจากนี้แคลเซียมยังช่วยในการทำงานของกล้ามเนื้อและการทำงานของหัวใจ สาเหตุของการขาดแคลเซียมในทารก ในผู้ใหญ่การขาดแคลเซียมอย่างเพียงพอในอาหารอาจทำให้ขาดแคลเซียมได้ค่ะ แต่สำหรับทารกสาเหตุของการขาดแคลเซียมอาจปัจจัยต่างๆดังนี้ ออกซิเจนต่ำในระหว่างการคลอดทารก ยารักษาการติดเชื้อแบคทีเรียบางชนิด เช่น Gentamicin อาจส่งผลต่อระดับแคลเซียมของทารก ฯลฯ ขาดวิตามินดี เนื่องจากวิตามินดีช่วยในการดูดซึมแคลเซียมค่ะ ทารกที่มีความบกพร่องทางพันธุกรรมที่เรียกว่า DiGeorge Syndrome จะมีระดับแคลเซียมในร่างกายไม่ดี ภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานผิดปกติแต่กำเนิดจะมีระดับแคลเซียมในร่างกายต่ำ ทารกที่คลอดก่อนกำหนดโดยเฉพาะทารกที่คลอดก่อน 32 สัปดาห์มีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะขาดแคลเซียมได้ค่ะ มารดาที่เป็นโรคเบาหวานระหว่างการตั้งครรภ์ ทารกที่มีโอกาสเกิดการขาดแคลเซียมในทารกได้ค่ะ อาการขาดแคลเซียมของทารก การสังเกตอาการของการขาดแคลเซียมเป็นเรื่องยากในทารก ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องคอยสังเกตสัญญาณบางอย่างของการขาดแคลเซียมในทารก เช่น พฤติกรรมทางอารมณ์ที่ผิดปกติ นอนไม่หลับกระสับกระส่าย อาการชักเนื่องจากออกซิเจนไปเลี้ยงสมองลดลง ความอ่อนแอต่อโรคสูงเนื่องจากระบบภูมิคุ้มกันไม่ดี การเคลื่อนไหวของใบหน้าผิดปกติ เช่น การกระตุกของลิ้น ริมฝีปาก รวมถึงร่างกายสั่นกระตุก การเจริญเติบโตไม่ดีและความผิดปกติในข้อต่อ ความดันโลหิตต่ำ ฯลฯ การรักษาภาวะขาดแคลเซียมของทารก แม้ว่าลูกของคุณจะมีระดับแคลเซียมลดลง แต่ก็สามารถแก้ไขได้โดยขั้นตอนง่ายๆ เช่น […]

เชื้อไวรัส HIVและโรคเอดส์ในเด็ก

ก่อนที่จะเข้าเรื่องกัน เรามาทำความเข้าใจกันก่อนว่า HIV กับโรคเอดส์ แตกต่างกัน เนื่องจากคนไทยหลายคนยังมีความเข้าใจที่ผิดๆกันอยู่ระหว่างโรคเอดส์กับเชื้อไวรัส HIV คือโรคเดียวกัน HIV คือ เชื้อไวรัสชนิดหนึ่งที่หากเข้าสู่ร่างกายแล้วจะเข้าไปเริ่มก่อตัวทำร้ายภูมิคุ้มกันของร่างกายซึ่งในระยะแรกๆ จะเริ่มทำให้ผู้ที่ได้รับเชื้อมีอาการคล้ายกับเป็นไข้หวัด แต่ยังไม่แสดงอาการแต่อย่างใด ทำให้ผู้ป่วยที่ได้รับรับเชื้อจะไม่สามารถรู้ว่าตัวเองได้รับเชื้อไปแล้ว ซึ่งปัจจุบันยังไม่มียาตัวไหนสามารถกำจัดเชื้อไวรัสตัวนี้ได้ มีแต่เพียงยาต้านไวรัสที่จะไม่ทำให้เชื้อไวรัสกำเริบให้กลายเป็นโรคเอดส์ ซึ่งหากได้รับยาต้านและรักษาอย่างต่อเนื่องผู้ป่วยก็ยังที่จะสามารถดำรงชีวิตปกติในสังคมได้ AIDS คือ โรคที่ผลต่อมาจากการไม่รับการรักษาเชื้อไวรัส HIV อย่างต่อเนื่องทำให้ผู้ป่วย ซึ่งโรคเอดส์คือโรคที่ทำให้ระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายบกพร่องไม่สามารถต้านทานโรคต่างๆ ได้ ดังนั้น ระหว่าง HIV กับ โรคเอดส์ ไม่ใช่โรคเดียวกัน แต่เป็นเพียงโรคที่มีความเกี่ยวเนื่องกันเท่านั้น ในปัจจุบัน นอกจากมีการค้นพบยาต้านเอดส์ใหม่ ๆ หลายชนิด? ยังมีการพัฒนาการตรวจทางห้องปฏิบัติการ ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรคเอดส์ ได้แก่ การตรวจนับจำนวน CD4 ปริมาณไวรัส (viral load) และการดื้อยาของไวรัส (HIV resistance assay) ทำให้แพทย์สามารถให้การรักษาผู้ป่วยโรคเอดส์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ความพิการและอัตราตายและช่วยฟื้นฟูคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยให้ดีขึ้น การติดเชื้อไวรัส HIVและโรคเอดส์ในเด็ก โดยส่วนใหญ่เด็กที่ติดเชื้อไวรัส HIV […]