วิธีแก้ปัญหาลูกดื้อ
การเลี้ยงดูลูก

วิธีแก้ปัญหาลูกดื้อ วัย 2-5 ปี

เมื่อลูกเข้าสู่วัย 2 ปี ขึ้นไปจนถึงวัย 5 ปี จะเป็นวัยที่ลูกกำลังเรียนรู้สิ่งแวดล้อมรอบตัว และชอบเลียนแบบพฤติกรรมจากผู้ใหญ่ ในช่วงวัยนี้เป็นช่วงที่คุณพ่อคุณแม่ปวดหัวมากที่สุด เพราะลูกจะ ทั้งดื้อ ทั้งซน ไม่เชื่อฟัง ยิ่งห้ามยิ่งทำ เอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจเก่ง หรือที่ทั่วไปเรียกกันว่า วัยทอง 2 ขวบ ซึ่งในเด็กในวัยนี้คุณพ่อคุณแม่ต้องมีความอดทนในการเลี้ยงดู เพราะต้องคอยทำความเข้าใจพร้อมกับสอนลูกเพื่อให้ลูกเข้าใจในการกระทำต่างๆทั้งดีและไม่ดี

การรับมือหรือวิธีการแก้ปัญหาของเด็กดื้อในวัยนี้ ก่อนอื่นคุณพ่อคุณแม่ต้องเข้าใจก่อนว่า การดื้อของลูก มันเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาการของเด็ก ซึ่งการที่เด็กในวัยนี้ได้แสดงพฤติกรรมต่อต้านหรือดื้อแพ่งกับพ่อแม่ออกมา เพราะลูกกำลังทดสอบการเรียนรู้ที่ได้จากพ่อแม่ที่ได้สอนหรือกำหนดเอาไว้ ว่าในแต่ละเรื่องมีขอบเขตของการที่จะทำสิ่งนั้นขนาดไหน เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการสินใจที่สามารถทำสิ่งนั้นมากน้อยเพียงใด ซึ่งทั้งหมดนี้คือพัฒนาการการเจริญเติบโตทางความคิดและจิตใจ ในการตัดสินใจ และใช้เหตุผลด้วยตนเอง ของเด็ก ดังนั้น คุณพ่อคุณแม่ต้องต้องมีความอดทน และทำความเข้าใจ พยายามอธิบายในสิ่งต่างที่ลูกทำอยู่เสมอ เพื่อให้เรียนรู้สิ่งต่างๆรอบตัวของเด็กว่าอันไหนทำแล้วดี อันไหนทำแล้วไม่ดี

สาเหตุที่ทำให้ลูกดื้อ

สาเหตุของเด็กดื้อหลักๆ เกิดจากความเข้าใจผิดในการเลี้ยงดูของพ่อแม่ หรือการเลี้ยงดูแบบผิดๆ ส่วนมากเป็นการตามใจมากเกินไปและไม่ค่อยมีเวลาเอาใจใส่ลูกเป็นส่วนใหญ่ อย่างเช่น เมื่อเวลาที่ลูกเรียกร้องความสนใจโดยการร้อง วีน ก็เข้าไปโอ๋ให้หายในทันที ซึ่งเป็นวิธีที่ผิด เพราะหาก ลูกใช้วิธีนี้ครั้งหนึ่งแล้วครั้งต่อไปก็จะตามมา หรือการเลี้ยงอีกอย่างที่ผิดคือการเลี้ยงด้วยสิ่งของเช่น เงิน โทรศัพท์ ฯลฯ แทนการเลี้ยง หรือตามใจในสิ่งที่ลูกต้องการ เพราะจะทำให้เด็กถูกปลูกฝังความใจที่ผิดว่าเด็กจะคิดว่าเวลาพ่อแม่รักย่อมได้สิ่งตอบแทนเสมอ

วิธีการแก้ไขปัญหาลูกดื้อ

การแก้ไข้ปัญหาลูกดื้อ มีด้วยกัน 5 วิธี

  • การกำหนดเวลาในการเล่นโทรศัพท์มือถือ
    ควรมีการกำหนดในการเล่น เพียงวัน 30 นาที เป็นระยะเวลาที่เหมาะสม สำหรับเด็กในวัย 2-5 ปี ที่จะอยู่กับหน้าจอ เพราะไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์ โทรศัพท์ หรือแท็บเล็ต หากให้ลูกดูนานเกินไป อาจจะทำให้ลูก อารมณ์แปรปรวน สมาธิสั้น เกิดการซุกซนที่มากขึ้น ดังนั้น ต้องกำหนดเวลาในการเล่นสิ่งเหล่านี้
  • การปล่อยให้เด็กออกไปวิ่งเล่นนอกบ้านบ้าง
    การที่คุณพ่อคุณแม่ให้ออกไปวิ่งเล่น ทำกิจกรรมต่างๆ นอกบ้าน บ้าง จะทำให้เด็กได้ใช้แรงเผาพลาญพลังงาน ออกกำลังกาย จะเป็นการให้เด็กได้รู้สึกปลดปล่อย ได้สนุกสนาน จะทำให้เป็นการช่วยให้เด็กเวลาทำกิจกรรมภายในบ้าน เด็กจะมีสมาธิที่มากขึ้น และซนดื้อ น้อยลง
  • ทำข้อตกลง หรือตั้งกฏ งดของว่างหรืองดกิจกรรมที่เด็กต้องการ
    ในกรณีที่เด็กแสดงพฤติกรรมดื้อออกมา ให้ทำข้อตกลง หรือกฏ หากไม่ทำตามกฏหรือสัญญาที่กำหนดไว้ ก็จะถูกงดของว่าง หรือ อดทำกินกรรมที่เด็กต้องการ คุณพ่อคุณแม่ต้องใจแข็งให้ลูกทำตามกฏให้ได้ วิธีนี้จะทำให้ลูกได้รู้จักและเป็นการส่งเสนิมทำตามเงื่อนไขหรือกฏระเบียบทางสังคม
  • อธิบายเหตุผลเมื่อลูกทำผิด อย่างจริงจัง
    ส่วนมากคุณพ่อคุณแม่ดุและลงโทษลูกเวลาทำผิด แต่ไม่ได้อธิบายเหตุผลว่าทำไมถึงผิด ทำให้เด็กไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองทำว่าผิดอะไร ทำให้เด็กเกิดการต่อต้านในทันที เพราะเกิดจากความน้อยใจพ่อแม่ และอาจทำให้คิดว่าพ่อแม่ไม่รัก ดังนั้น หากลูกทำผิด ต้องอธิบายความผิดของลูกด้วย เพื่อป้องกันการเข้าใจผิดของลูก และทำความเข้าใจลูกในความผิด นั้นๆว่าไม่ควรทำแบบนั้นอีก
  • ไม่สนใจ ทำเมินเมื่อลูกทำผิดและเรียกร้องความสนใจ
    หากในกรณีที่ลูกเริ่มโวยวาย อาละวาดอย่างไร้เหตุผล เพื่อเรียกร้องความสนใจ เอาไม่อยู่ ให้ใช้ไม้แข็งในการทำเมิน และใช้สายตาที่ดุ จะทำให้ลูกรูสึกถึงปฏิกริยาของพ่อแม่ในทันที ว่าต้องหยุดทำ ต้องกำชับคนรอบข้างห้ามโอ๋โดยเด็ดขาด เพราะไม่อย่างนั้น เวลาพ่อแม่ดุ เด็กก็จะหันไปหาคนที่โอ๋ในทันที ไม่เพียงจะทำให้เด็กไม่เลิกเรียกร้องความสนใจแล้ว ก็อาจทำให้เด็กเสียนิสัยไปถึงในอนาคต วิธีนี้หากทำให้ได้เด็กจะลดความดื้อ และเรียกร้องความสนใจน้อยลง

ทั้งหมดนี้เป็นแนวทางที่จะช่วยลดพฤติกรรมการดื้อให้ลดลง และง่ายต่อการเลี้ยงดู ปัจจัยหลักของการเลี้ยงดู คือการดูแลเอาใจใส่ ไม่ปล่อยปะละเลย หรือการเลี้ยงลูกแบบพ่อแม่รังแกฉัน เพราะอาจทำให้เด็กโตขึ้นมา และจะแสดงพฤติกรรมที่ไม่ดีต่อสังคม ดังนั้น พ่อแม่คือปัจจัยหลักสำคัญที่จะมอบความรัก มอบสิ่งดีให้กับลูก เพื่อลูกเป็นคนดีของสังคมค่ะ เพราะไม่มีใครเลี้ยงดูลูกได้เท่ากับพ่อแม่

บทความที่เกี่ยวข้อง

Related Posts

ถอดรหัสภาษากายลูกน้อย

ถอดรหัสภาษากายลูกน้อย กำลังบอกอะไร

การร้องไห้เป็นรูปแบบแรกของการสื่อสารที่ทารกบอกพ่อแม่ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในการถอดรหัสสิ่งที่ลูกน้อยกำลังแสดงออกนั้นในฐานะพ่อแม่โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ การเข้าใจภาษากายของทารกแรกเกิดเป็นเรื่องยาก ดังนั้นการเรียนรู้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับ “ภาษากายของลูกน้อย” สามารถช่วยให้คุณรู้จักความรู้สึกและอารมณ์ของลูกขึ้นได้มากขึ้นค่ะ ถอดรหัสภาษากายลูกน้อย กำลังบอกอะไร การเตะขาในอากาศ หากคุณเห็นลูกน้อยของคุณทำเช่นนั้นแสดงว่าเธอตื่นเต้นและมีความสุขมาก โดยมักจะเตะขาในอากาศเมื่อคุณเล่นกับพวกเขา พูดคุยด้วย หรือเมื่ออยู่ในอ่างอาบน้ำ เป็นต้น และการเตะขาในอากาศจะช่วยให้ลูกน้อยของคุณพัฒนากล้ามเนื้อได้ดีค่ะ การงอตัว เมื่อลูกน้อยของคุณรู้สึกเจ็บปวดหรือไม่สบายใจเขาจะตอบสนองโดยการงอหลัง โดยส่วนใหญ่เด็กทารกจะงอหลังเมื่อพวกเขามีอาการเสียดท้อง หรือทนทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของทางเดินอาหาร เช่น โรคกรดไหลย้อน ฯลฯ และหากทารกทำเช่นนั้นในระหว่างการให้อาหารอาจหมายความว่าอิ่มและไม่ต้องการกินอีกค่ะ สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ควรทำคือ พยายามทำให้ลูกสงบลง ซึ่งคุณสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้โดยพาเธอออกไปข้างนอกและแสดงสิ่งที่ลูกของคุณสนใจ เป็นต้น การยืดหรือเหยียดแขนออก ทารกที่กางมือหรือการเหยียดแขนขาออกเป็นสัญญาณที่ดีค่ะ นั่นหมายความว่าลูกน้อยของคุณมีความสุขและอารมณ์ดี ซึ่งรวมถึงลูกน้อยของคุณกำลังเรียนรู้การทรงตัว แขนที่เหยียดออกจะทำให้ตัวเองสมดุลขณะพยายามนั่งค่ะ การกำหมัดแน่น การกำหมัดเป็นการเคลื่อนไหวอย่างสม่ำเสมอที่ทารกทำค่ะ เนื่องจากระบบประสาทและสมองของเขายังไม่พัฒนาเพียงพอที่จะเคลื่อนไหวอื่นๆได้ ซึ่งอาจรวมถึงสัญญาณว่าทารกเครียดมากเนื่องจากความหิวได้เช่นกันค่ะ ในกรณีที่คุณเห็นลูกน้อยของคุณทำเช่นนั้นแม้ว่าเขาจะไม่ร้องไห้ก็ตาม การตอบสนองที่ดีที่สุดคือให้ลูกน้อยทานอาหารทันที การงอหัวเข่าเข้าหาตัว บางครั้งอาจเห็นทารกพับเข่าทั้งสองข้างแล้วนำไปที่ท้อง อาจหมายถึงลูกน้อยของคุณมีปัญหาทางเดินอาหารบางอย่างเช่น ท้องผูก มีแก๊สหรือไม่สบายท้องค่ะ และสิ่งที่คุณแม่สามารถทำได้คือการการตบหลังหรือลูกหลังช้าๆและเบาๆ เพื่อให้ลูกของคุณเรออกมาบรรเทาอาการแน่นท้องค่ะ หากคุณให้นมลูกคุณควรหลีกเลี่ยงการกินอาหารที่อาจทำให้เกิดแก๊สในทารก หากลูกน้อยของคุณมีอาการท้องผูกบ่อยๆให้พาไปพบแพทย์ค่ะ ลูกชอบดึงหู ทารกอยู่ระหว่างการค้นพบส่วนต่างๆของร่างกาย พวกเขาคว้าหูและแสดงความสุขที่ได้ค้นพบ ในทางกลับกันพวกเขาอาจจับและดึงหูเมื่อฟันงอก ในกรณีที่ลูกน้อยของคุณจับหูและร้องไห้เขาอาจเป็นโรคหูอักเสบได้เช่นกันค่ะ การขยี้ตา ลูกชอบขยี้ตาหรือถูตา มักจะตามมาด้วยการหาวใหญ่และบางครั้งก็ร้องไห้ […]

Read more→
อาหารมื้อแรกของลูก

การเริ่มอาหารมื้อแรกของลูก

อาหารมื้อแรกของลูก ก็เป็นอีกหัวข้อหนึ่งที่ถกเถียงกันมากในกลุ่มของแม่ๆ ทั้งหลาย ซึ่งอันที่จริงแล้วมันเป็นเรื่องที่เข้าใจง่ายนิดเดียว เนื่องด้วยองค์การอนามัยโลกด้านอาหารสำหรับทารกระบุไว้ว่า เด็กทารกที่มีอายุตั้งแต่แรกเกิดถึง 6 เดือนควรรับประทานเพียงแต่นมเท่านั้น และเมื่อทารกมีอายุตั้งแต่ 6 ขวบขึ้นไปก็ควรรับประทานนมแม่ต่อเนื่องโดยควบคู่กับอาหารที่เหมาะสมตามช่วงวัยไปจนถึงเด็กมีอายุ 2 ปีหรือมากกว่านั้น ซึ่งในประเทศไทยรณรงค์ตามคำแนะนำขององค์การอนามัยโลกตลอดมา แต่ปัญหาก็คือ จำเป็นไหมต้อง 6 เดือนขึ้นไปเท่านั้นถึงรับประทานอาหารอย่างอื่นได้ พ่อแม่หลายครอบครัวซีเรียทกับเรื่องนี้เอามากๆ หากลูกยังไม่ครบ 6 เดือน ไม่สามารถกินอาหารอื่นได้นอกจากนม ซึ่งความเป็นจริงแล้วระบบร่างกายของเด็กไม่ได้ถูกกำหนดตายตัวแบบเป๊ะๆ แบบนั้น ซึ่งตามหลักการศึกษาวิจัย คือ อาหารมื้อแรกของลูก เริ่มได้เมื่อพร้อมแต่ไม่ควรให้กินในช่วงที่ลูกมีอายุเพียง 17 สัปดาห์ เนื่องจากระบบย่อยอาหารของเด็กยังไม่พร้อมสำหรับการย่อยอาหารในชนิดอื่นนอกจากนม กล่าวคือหากเด็กยังไม่อายุครบ 4 เดือนขึ้นไปไม่ควรที่จะให้เด็กรับประทานอาหารอื่นนอกจากนม แต่บางครอบครับที่อาจจะรู้เท่าไม่ถึงการณ์อาจจะไปป้อนกล้อยหรืออาหารอื่นให้กับลูก ซึ่งอาจจะส่งผลให้เด็กถึงแก่ชีวิตได้จากโรคลำไส้อักเสบอุดตัน ในปัจจุบันแพทย์ของประเทศญี่ปุ่น ยุโรป และในอเมริกา แนะนำให้เด็กเริ่มรับประทานอาหารมื้อแรกให้เร็วกว่า 6 เดือน แต่ขึ้นอยู่กับพัฒนาการความพร้อมในการกินของเด็ก ซึ่งสามารถสังเกตุได้ดังนี้ สามารถนั่งหลังตรงโดยการประคอง สามารถนั่งบนเก้าอี้เด็กได้ มีความสนใจในอาหาร สามารถใช้มือหยิบจับของเข้าปาก ถ้าเด็กมีพฤติกรรมแบบนี้จึงเครื่องบ่งชี้แล้วว่าลูกของคุณแม่มีความพร้อมที่สามารถจะรับประทานอาหารมื้อแรกได้แล้ว ซึ่งในเด็กบางคนก็มีอายุเพียง 5 เดือนก็สามารถพร้อมที่จะรับประทานอาหารได้แล้ว แต่เด็กบางคนก็อาจมีความพร้อมช้าอาจจะพร้อมหลังมี 6 […]

Read more→
กิจกรรมพัฒนาการทางสังคมและอารมณ์สำหรับเด็ก

กิจกรรมพัฒนาการทางสังคมและอารมณ์สำหรับเด็ก

การพัฒนาการทางสังคมและอารมณ์สำหรับเด็กมีความสำคัญอย่างยิ่ง ซึ่งเราจำเป็นต้องสอนลูกน้อยของเราเกี่ยวกับอารมณ์และวิธีตอบสนอง เพื่อให้เขาสามารถพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อื่นได้เมื่อโตขึ้น เพราะทักษะทางสังคมไม่เพียงแค่เป็นเรื่องสนุกเท่านั้น แต่ช่วยให้ลูกๆของคุณเตรียมพร้อมรับมือกับอารมณ์และโลกใบนี้ได้ดีขึ้นได้ค่ะ ดังนั้นการใช้ กิจกรรมพัฒนาการทางสังคมและอารมณ์สำหรับเด็กวัยเตาะแตะเป็นสิ่งที่คุณสามารถเริ่มได้ตั้งแต่อายุยังน้อยค่ะ ทักษะทางอารมณ์และสังคมคืออะไร การเรียนรู้ทางสังคมและอารมณ์เป็นกระบวนการที่เด็กเริ่มเรียนรู้และพัฒนาทักษะชีวิต ได้แก่ การสื่อสาร การทำงานร่วมกัน การรับรู้และจัดการอารมณ์ และการควบคุมพฤติกรรมของตนเอง ซึ่งเป็นทักษะที่เด็กต้องมีปฏิสัมพันธ์กับทั้งผู้ใหญ่และเพื่อนๆ การจัดการและควบคุมอารมณ์ก็เป็นส่วนหนึ่งของทักษะทางสังคมค่ะ ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ ผู้ปกครองรวมถึงคุณครูมีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนการพัฒนาทักษะทางสังคมและอารมณ์สำหรับเด็กๆค่ะ กิจกรรมพัฒนาการทางสังคมและอารมณ์สำหรับเด็ก ทักษะการพัฒาทางสังคมและอารมณ์ในเด็ก อาจมีลักษณะแตกต่างกันไปในเด็กทุกคนค่ะ ในฐานะพ่อแม่คุณสามารถส่งเสริมทักษะดังกล่าวได้ค่ะ ซึ่งกิจกรรมการเรียนรู้อารมณ์ทางสังคมไม่จำเป็นต้องซับซ้อน สามารถเริ่มได้ตั้งตั้งยังเล็กและใช้เป็นกิจวัตรประจำวันของคุณได้อย่างง่ายค่ะ ยกตัวอย่างเช่น การมองตาหรือสบตาทุกครั้งที่คุณคุยกับลูก เมื่อคุณบอกลูกน้อยของคุณเกี่ยวกับเรื่องง่ายๆ เช่น คุณรักเขามากแค่ไหน เป็นต้น เด็กๆจะรู้ว่าคุณกำลังคุยกับเขาเมื่อเวลาผ่านไปเขาจะเรียนรู้ถึงความสำคัญของการมองผู้คนเมื่อเขาพูดคุยกันค่ะ  ตอบสนองต่อการพูดของลูก ในช่วง 2 – 3 เดือนแรกทารกไม่สามารถพูดได้แต่เขามารถส่งเสียงได้ค่ะ นั่นคือวิธีการสื่อสารของเขา อย่าเพิกเฉยต่อเสียงหัวเราะเล็กๆควรตอบกลับเหมือนว่าคุณเข้าใจเขา รวมถึงสามารถขยับมือแสดงสีหน้าต่าง ๆ และพยักหน้าตอบรับทุกสิ่งที่เขาพูดค่ะ การพูดคุยกับลูก เป็นกิจกรรมพัฒนาสังคมที่ดีแม้ว่าคุณจะคิดว่าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดก็ตามค่ะ  การพาลูกออกไปข้างนอก การไปเดินเล่นนอกบ้าน เพื่อให้เด็กๆเรียนรู้สิ่งต่างๆรอบตัว ได้รู้จักเพื่อนๆต่างวัย หรือแม้แต่ดอกไม้และสัตว์ต่างๆค่ะ การเล่นบทบาทสมมุติ เป็นวิธีที่ดีสำหรับเด็กๆผ่านการเล่าเรื่อง การจินตนาการ อีกทั้งยังเป็นการทดลองเกี่ยวกับพฤติกรรมทางสังคม และมักจะสนุกกับการแสดงในสิ่งที่พวกเขารู้ เช่น […]

Read more→